-ਸ. ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ‘ਤੇਗ
ਧੰਨ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ, ਧੰਨ ਹੈ ਕਮਾਈ ਤੇਰੀ,
ਧੁੰਮੀ ਸਾਰੇ ਜਗ ਵਿਚ ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ਏ।
ਜਿਹੜਾ ਤੇਰੇ ਦਰ ਆਵੇ, ਮਿੱਠੀਆਂ ਮੁਰਾਦਾਂ ਪਾਵੇ,
ਸ਼ਰਧਾ ਦੇ ਨਾਲ ਤਾਹੀਓਂ, ਪੂਜਦੀ ਲੋਕਾਈ ਏ।
ਧੰਨ ਓ ਪ੍ਰੇਮੀ, ਭਰਨ ਹਾਜ਼ਰੀ ਜੋ ਨਿਤਨੇਮੀ,
ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਝੋਲੀ, ਦਾਤ, ਦਾਤਾਂ ਦੀ ਤੂੰ ਪਾਈ ਏ।
ਓਹਦੀ ਧੰਨ ਧੰਨ, ਜਿਹੜੇ ਕਰਦੇ ਨੇ ਸੇਵਾ ਨਿੱਤ ਰੋਜ਼,
ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਘਾਟ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦੀ ਨਾ ਆਈ ਏ।
ਧੰਨ ਪਿਤਾ ਭਗਤੂ ਤੇ ਧੰਨ ਮਾਤਾ ਜੀਊਣੀ ਤੇਰੀ,
ਧੰਨ ਹੈ ਉਹ ਘੜੀ, ਜਦੋਂ ਜੱਗ ਉੱਤੇ ਆਇਆ ਤੂੰ।
ਮਿਲੇ ਨਾ ਮਿਸਾਲ, ਜਿਹੜੀ ਸਿੱਖੀ ਲਈ ਤੂੰ ਘਾਲ ਘਾਲੀ,
ਸੀਸ ਧਰ ਤਲੀ ਉੱਤੇ, ਖੰਡਾ ਖੜਕਾਇਆ ਤੂੰ।
ਧੰਨ ਪਿੰਡ, ਪਹੂਵਿੰਡ, ਜਿੱਥੇ ਹੋਇਆ ਜਨਮ ਤੇਰਾ,
ਖੇਡ, ਕੁੱਦ ਓਸ ਥਾਂ ‘ਤੇ, ਹੋਇਆ ਹੈਂ ਜਵਾਨ ਤੂੰ।
ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਨਾਲ, ਜਦੋਂ ਪਹੁੰਚਿਓਂ ਅਨੰਦਪੁਰ,
ਗੁਰੂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ‘ਚ, ਹੋਇਆ ਪਰਵਾਨ ਤੂੰ।
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕਾਇਆ, ਦਸਮੇਸ਼ ਪਿਤਾ, ਜਦੋਂ ਤੈਨੂੰ,
ਬਣ ਗਿਆ ਸੂਰਮਾ ਤੇ ਯੋਧਾ ਬਲਵਾਨ ਤੂੰ।
ਤੇ ਸ਼ਸਤਰ ਚਲਾਣੇ ਸਿੱਖੇ, ਵਿੱਦਿਆ ਵੀ ਪੜ੍ਹੀ ਬੜੀ,
ਜਗ ਵਿਚ ਰੁਤਬਾ ਵੀ ਪਾਇਆ ਹੈ ਮਹਾਨ ਤੂੰ।
ਆਦਿ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਜੀ ਦੇ, ਕੀਤੇ ਤੈਂ ਉਤਾਰੇ ਚਾਰ,
ਦਮਦਮੇਂ ਗੁਰੂ-ਕਾਂਸ਼ੀ ਕੀਤਾ ਉਪਕਾਰ ਏ।
ਚਿਹਰੇ ਉੱਤੇ ਬੀਰਤਾ ਤੇ ਨੈਣਾਂ ਚ ਅਗੰਮੀ ਜੋਸ਼,
ਦਿਲ ਵਿਚ ਸਿੱਖੀ ਵਾਲਾ ਭਰਿਆ ਪਿਆਰ ਏ।
ਸੁਣਿਆ ਜਾਂ ਹੱਲਾ, ਹਰਿਮੰਦਰ ‘ਤੇ ਦੁਰਾਨੀਆਂ ਦਾ,
ਰੋਹ ਵਿਚ ਖੰਡਾ, ਠਾਰਾਂ ਸੇਰ ਦਾ ਉਠਾਇਆ ਤੂੰ।
ਮੌਤ ਨੂੰ ਮਖੌਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, ਲੀਤੇ ਸਿੰਘ ਸੂਰੇ,
ਕੀਤੀ ਅਰਦਾਸ, ਬਾਜਾਂ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਧਿਆਇਆ ਤੂੰ।
ਅਰਸ਼, ਫਰਸ਼, ਵੈਰੀ ਕੰਬੇ, ਸੁਣ ਦੇ ਜੈਕਾਰਿਆਂ ਨੂੰ,
ਲੋਥ ਉੱਤੇ ਲੋਥ ਚਾੜੀ, ਐਸਾ ਖੰਡਾ ਵਾਹਿਆ ਤੂੰ।
ਲੜਦੇ ਦਾ ਸੀਸ ਜਦੋਂ, ਧੜ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖ ਹੋਇਆ,
ਕਿਹਾ ਕਿਸੇ ਸਿੰਘ, ਬਾਬਾ ਬਚਨ ਨਾ ਨਿਭਾਇਆ ਤੂੰ।
ਕੀਤੀ ਅਰਦਾਸ, ਗੁਰ-ਚਰਨਾਂ ‘ਚ ਸੀਸ ਦੇਣਾ,
ਦਰ ਅਜੇ ਨੇੜੇ ਰਾਮਦਾਸ ਨਾ ਆਇਆ ਏ।
ਸੁਣ ਕੇ ਇਹ ਗੱਲ, ਸੀਸ ਖੱਬੀ ਤਲੀ ਧਰ ਲੀਤਾ,
ਕੌਤਕ ਅਨੌਖਾ, ਸਾਰੇ ਜੱਗ ਨੂੰ ਵਖਾਇਆ ਏ।
